به گزارش مجله خبری نگار، کودکان و نوجوانان با تماشای والدین خود چیزهای زیادی در مورد نحوه رفتار کردن یاد میگیرند؛ به طوری که هر چه سن کمتری داشته باشند، نشانههای بیشتری از شما میگیرند.
ویژگیهایی را که میخواهید در فرزندان خود ببینید الگو کنید؛ به عبارتی احترام، صمیمیت، صداقت، مهربانی، بردباری. از خودگذشتگی از خود نشان دهید. کارهایی را برای دیگران انجام دهید بدون اینکه انتظار پاداشی داشته باشید. تشکر و قدردانی کنید. مهمتر از همه، با فرزندانتان همان طور رفتار کنید که انتظار دارید دیگران با شما رفتار کنند.
لحن صدای شما، زبان بدن و هر بیانی که دارید جذب بچههایتان میشود. گفتار و رفتار شما به عنوان والدین بیش از هر چیز دیگری بر رشد عزت نفس آنها تأثیر میگذارد. اجازه دادن به فرزندان برای انجام کارها به طور مستقل باعث میشود آنها احساس توانایی و قدرت کنند. در مقابل، تحقیر یا مقایسه نامطلوب یک کودک با همسالان باعث میشود که فرزندتان اعتماد بنفس خود را از دست داده و احساس بی ارزشی کنند.
همان طور که ضربات فیزیکی باعث آسیب میشود، جملات مخرب همچون «از دوست خود یاد بگیر»، «تو همیشه کارهای اشتباه انجام میدهی» و … میتوانند سبب تخریب روحیه و از دست دادن اعتماد بنفس در کودکان شوند.
امین ماهورام، متخصص روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به چهار نکته مهم فرزند پروری در تربیت کودکان اشاره کرد.
اگر کودک، شما یا کودکان دیگر را میزند دستانش رو بدون فشار بگیرید و به کودک بگویید اجازه نداری به من یا دیگران آسیب برسانی، در این شرایط با فرزند خود صحبت کنید و به او توضیح دهید که زدن دیگران پذیرفته نیست و اگر رفتار خود را تکرار کند جریمه خواهد شد.
در برخی موارد کودکان ممکن است برای پرهیز از تنبیه شدن یا جلب رضایت دیگران به دروغگویی روی بیاورند، با این حال، این رفتار نباید در او نهادینه شود و لازم است جلوی آن گرفته شود.
اگر کودک دروغگوییهای زیادی انجام میدهد اول علت رفتارش را پیدا کنید و اگر علت آن فرار از عصبانیتهای شدید شماست، لازم است در نوع واکنشهای خود تجدیدنظر کنید.
زمانی که کودکان، مخصوصا در سنین بالاتر مرتبا دروغ میگویند، بدور از تندی و با آرامش او را متوجه کنید که متوجه این موضوع شدهاید و راجع به علت آن با فرزند خود گفتگو کنید تا به راه حل مناسب برسید.
کمبود خواب با افزایش مشکلات رفتاری در کودکان خصوصا کوچکترها در ارتباط مستقیم است و میتواند روی عملکرد ذهنی کودکان تاثیر منفی بگذارد.
قوانین روشنی برای زمان خواب بگذارید و روالی مشخص قبل از خواب سالم ایجاد کنید.
ثبات برای کمک به کودکان برای ایجاد عادات خواب سالم کلیدی است، بنابراین حتی اگر مجبور شدید فرزندتان را بارها به اتاقش برگردانید، این کار را ادامه دهید. در نهایت عادات سالم در آنها ایجاد خواهد شد و رفتار کودک قبل از خواب بهتر میشود.
هیچگاه کودک را با فرد بزرگسالی که به او اعتماد ندارید تنها نگذارید.
در دعوا بین فرزندانتان طرف یکی از کودکانتان را نگیرید، حل اختلاف بین آنها در آرامش مدنظرتان باشد.
به فرزند خود برچسب رفتاری نزنید (دروغگو، بی ادب یا پررو)، بلکه به رفتار مشخصی اشاره کنید (زدن دوستت، در نزدن قبل از ورود به اتاق).
رفتار مناسب مد نظر خود را برای کودک به روشنی بیان کنید، آنها هنوز به قدرت ذهنی و اخلاقی لازم برای دانستن خیلی از چیزهایی که برای بزرگسالان بدیهی است نرسیدهاند.
از ظاهر و هوش فرزندتان انتقاد نکنید
به هیچ عنوان فرزندتان را مورد تنبیه بدنی قرار ندهید، چه در تنهایی و چه در جمع.
عشق و علاقهی خود را به طور مساوی بین فرزندانتان نشان دهید و آنها را تبدیل به رقیب هم نکنید.
بچهها را به دیدن ذبح حیوانات نبرید، اینکار میتواند باعث وحشت و ایجاد کابوس درآنها شود.
همانگونه که رفتار نامناسب را جریمه میکنید رفتار مثبت و مناسب او را مورد تشویق قرار دهید.
اگر همچنان به کار خود ادامه داد جریمهای که برای او در نظر گرفتهاید (مثلا رفتن به اتاق تنها) را اعمال کنید و پس از آن اجازه دهید به بازیاش برگردد.
اگر فرزندتان هنگام صحبت با شما، همسالان و یا بزرگسال از کلمات نامناسب استفاده میکند و یا دیگران را مسخره میکند به او نخندید، حرفهای او را در جمع تکرار نکنید و به عنوان شیرینزبانی از آن یاد نکنید.
در این شرایط او را از جمع جدا کنید و به او اطلاع دهید که حین صحبت نباید از بعضی کلمات استفاده کند و کلمات جایگزین را به او آموزش دهید و چنانچه مجددا آن کلمات را به زبان آورد محرومیت از شرکت در فعالیتهای سرگرمکننده یا از بازی با چیزی که دوست دارد میتواند در نظر گرفته شود.
از آنجا که کودکان تا حد زیادی از نوع رفتار والدین الگو برداری میکنند وقتی با افراد دیگر در حضور فرزندتان ارتباط برقرار میکنید همان رفتاری را بروز دهید که میخواهید در فرزندتان ببینید.
بیشتر کودکان در مقاطعی ممکن است صحبتهای غیر واقعی را مطرح کنند. کودکان خردسال اغلب نمیتوانند بین بازی خیالی و دنیای واقعی تمایز قائل شوند
تنبیه برای کودکان بسته به سن آنها متفاوت است و معمولا یک دقیقه به ازای هر سال سن است. مثلا برای کودک ۵ ساله ۵ دقیقه و برای کودک ۸ ساله ۸ دقیقه در نظر گرفته میشود.